بوگاتی در جشنواره خودروی مونتری، برگ تازهای در دفتر افتخارات خود ورق زد و از شاهکاری بیهمتا به نام برویار پرده برداشت؛ خودرویی که تمام توان مهندسی اصیل این برند را با جلوهای هنری و زبانی شاعرانه از طراحی درهمآمیخته است. هرچند بوگاتی این روزها با معرفی هایپرکار هیبریدی «توربیلون» وارد دوران جدید شده، اما به نظر میرسد که قلب افسانهای W16 هنوز از تپش باز نایستاده است. برویار با همان پیشرانه ۸ لیتری شانزده سیلندر مجهز به چهار توربوشارژر که سالها روح شیرون را زنده نگه میداشت، اکنون در قالبی تازه و پرشکوه به میدان آمده و ۱۵۷۸ اسببخار نیرو را در اختیار راننده قرار میدهد.
این اثر هنری، نخستین فرزند پروژه منحصربهفرد «Programme Solitaire» است؛ مسیری که بوگاتی برای ساخت خودروهایی تک و تمامسفارشی پیش گرفته، تا رویاهای معدود مشتریان فوقثروتمندش را با دقتی همچون جواهرسازی برآورده کند. برویار ادای دینی است به اسب محبوب «اتوره بوگاتی»، بنیانگذار بزرگ این نشان افسانهای، و برای اولینبار در کالیفرنیا، در میان شور و هیجان هفته خودروی مونتری به نمایش درآمد.
این خودرو به سفارش «میشل پریدون»، کارآفرین هلندی و مالک بزرگترین کلکسیون خصوصی بوگاتی در جهان، ساخته شده است؛ مردی که نهتنها طیفی خیرهکننده از مدلهای مختلف بوگاتی را گردآورده، بلکه آثار هنری مرتبط با خانواده بوگاتی، از مبلمان «کارلو بوگاتی» گرفته تا مجسمههای «رِمبرانت بوگاتی» را نیز در مجموعهای گرانبها حفظ میکند. برویار در نگاه نخست ممکن است شبیه به یک کوپه W16 میسترال به نظر برسد، اما با بررسی دقیق، روشن میشود که تقریباً تمامی پنلهای بدنه آن بهطور اختصاصی طراحی و ساخته شدهاند.
چهره جلو، با سپری پیکرتراشیده، جلوپنجره عظیم نعلاسبی و چراغهای LED ظریف بر تیغه گلگیرها، شکوهی پرصلابت دارد. ورودیهای هوای اضافی، نشانی از دقت وسواسگونه در خنککاری این غول قدرتمند هستند. نمای جانبی، با دریچههای C شکل پشت ستونها و بازی هنرمندانه فیبرکربن در کنار رنگ سبز درخشان، همانند امضایی اختصاصی بر قامت خودرو نشسته است. پشت خودرو، یک باله کوچک و یکپارچه، بیهیچ اغراق، هم آیرودینامیک را بهبود میبخشد و هم چشم را مینوازد. چراغهای X شکلی که الهامگرفته از میسترالاند و خروجیهای چهارگانه اگزوز یادآور شیرون، ترکیبی از گذشته و حال بوگاتی را بازآفرینی میکنند.
درون کابین، هرچند استخوانبندی کلی یادآور شیرون است، اما هیچیک از جزئیات آن به شکل پیشین باقی نمانده و همه عناصر با نگاهی تازه و ظرافتی هنرمندانه بازآفرینی شدهاند. سبزی چشمنواز، همچون نخ تسبیح، سراسر فضا را دربر گرفته؛ از بافت پارچههای شطرنجی نفیس که به دست هنرمندان پاریسی بافته شده، تا فیبرکربنی که با روکشی سبزرنگ، جلا و عمق دیگری یافته است. تلفیق ظریف چرم اصیل با آلومینیوم ماشینکاریشده، حسی از تجمل مدرن را به کار میبخشد. در میانه این صحنه، مجسمهای کوچک و دستساز از اسب برویار، آرام در محفظهای شیشهای بر فراز دستهدنده آلومینیومی جای گرفته و همچون نگینی درخشان بر انگشتر، نگاه را به خود میکشاند. این نماد، نهتنها بر سطح رودریها بلکه بر پشتی صندلیها نیز با نخدوزی دقیق تکرار شده تا هویت و داستان خودرو در تکتک جزئیات آن حضور خود را اعلام کند.
زیر این کالبد هنری، همان شاسی فیبرکربن و آلومینیومی خانواده شیرون قرار دارد؛ سازهای که قبلاً بستر مدلهایی چون W16 میسترال و بولید بوده است. برویار، با قدرت خیرهکننده ۱۵۷۸ اسببخار، نه تنها بیانیهای بر توان مهندسی بوگاتی است، بلکه همراهی شاعرانهای میان قدرت، اصالت و تجمل به وجود آورده است.
هرچند این جواهر تنها یک نمونه یکتا است، اما بوگاتی بهروشنی اعلام کرده که این تازه آغاز راه «Programme Solitaire» است. طرحی که از برنامههای شخصیسازی پیشین بسیار فراتر میرود و خودروهایی تکساخت را برای معدود مشتریانی میآفریند که خواستههایشان مرزهای عادی را میشکند. سالانه تنها دو خودرو در این مسیر ساخته خواهد شد تا هر پروژه نهایت توجه، دقت و ظرافت را دریافت کند. بدنه و کابین هر اثر، ویژه همان سفارشدهنده خواهد بود؛ در حالی که شاسیها و پیشرانهها همچنان از خانواده شیرون یا توربیلون انتخاب میشوند.
مدیرعامل بوگاتی، فلسفه این پروژه را چنین توصیف میکند که در خودروهای یکتا، فرصت بیحدی برای بازآفرینی عناصر کلاسیک بوگاتی فراهم میشود، بیآنکه ذرهای از استانداردها، عملکرد و کیفیت قربانی شود. در واقع، هر نمونه «سولیتر» جواهری تکرارنشدنی خواهد بود که حتی در لوکسترین خودروهای جهان نیز نظیرش پیدا نمیشود.
نظر شما چیست؟