نسل جدید دوج چارجر در بهار ۲۰۲۴ با هیاهوی فراوان معرفی شد، اما عرضه‌ی آن در بازار تا ژانویه ۲۰۲۵ به تعویق افتاد. نخستین مدل‌هایی که وارد خیابان‌ها شدند، نسخه‌های کاملاً برقی بود؛ خودروهایی که گروه خودروسازی استلانتیس امید فراوانی به موفقیتشان بسته بود. با این‌حال، نتیجه آن‌طور که انتظار می‌رفت پیش نرفت و نسخه‌ی برقی چارجر دیتونا با شکستی جدی روبه‌رو شد؛ به‌گونه‌ای که در شش‌ماهه‌ی نخست سال تنها ۴ هزار و ۲۹۹ دستگاه از آن به فروش رسید. در چنین فضایی، نگاه‌ها به نسخه‌ی تازه‌وارد «دوج چارجر سیکس‌پک» معطوف شده است؛ خودرویی که از همان روز نخست رونمایی وعده‌ی تولیدش داده شد، اما ورودش به خط تولید تا همین اواخر طول کشید و حالا قرار است با تکیه بر پیشرانه‌ی بنزینی، ورق را در بازار برگرداند.
فعلاً خبری از موتورهای مشهور هِمی V8 نیست. طبق وعده‌ی پیشین، چارجر سیکس‌پک از پیشرانه‌ی خطی شش سیلندر سه‌لیتری موسوم به Hurricane بهره می‌برد که به لطف دو توربوشارژر، قدرتی چشمگیر تولید می‌کند. این موتور در دو نسخه عرضه می‌شود: نسخه‌ی خروجی استاندارد (SO) با توان ۴۲۶ اسب بخار و گشتاور ۶۳۵ نیوتن‌متر، و نسخه‌ی خروجی بالا (HO) با توان ۵۵۸ اسب بخار و گشتاور ۷۲۰ نیوتن‌متر. مدل‌هایی که از نسخه‌ی استاندارد بهره می‌برند، پسوند R/T را یدک می‌کشند و نمونه‌های مجهز به نسخه‌ی قوی‌تر، با نام Scat Pack شناخته می‌شوند. همه‌ی مدل‌های بنزینی به گیربکس هشت‌سرعته‌ی خودکار و سیستم چهارچرخ محرک مجهز هستند، اما راننده می‌تواند به کمک یک کلاچ چندصفحه‌ای، محور جلو را به طور کامل غیرفعال کند تا یا برای استارت‌های پرهیجان تمام نیرو را به چرخ‌های عقب بفرستد یا در رانندگی معمولی مصرف سوخت را کاهش دهد. در محور عقب نیز به‌صورت استاندارد یک کلاچ لغزش محدود مکانیکی تعبیه شده است.
قدرتمندترین مدل، یعنی دوج چارجر سیکس‌پک اسکت پک، فقط در ۳.۹ ثانیه از حالت سکون به سرعت ۹۷ کیلومتر بر ساعت می‌رسد و مسافت یک‌چهارم مایل را در ۱۲.۲ ثانیه طی می‌کند. حداکثر سرعت این نسخه ۲۸۵ کیلومتر بر ساعت است. در مقایسه، نسخه‌ی برقی دیتونا اسکت پک با قدرت ۶۸۰ اسب بخار، این شتاب را در ۳.۳ ثانیه ثبت می‌کند و یک‌چهارم مایل را در ۱۱.۵ ثانیه پشت سر می‌گذارد، اما وزنش به ۲ هزار و ۶۴۸ کیلوگرم می‌رسد، در حالی که نسخه‌ی بنزینی ۲ هزار و ۱۸۵ کیلوگرم وزن دارد. برای مهار این قدرت، اسکت پک به‌طور استاندارد از ترمزهای برمبو با کالیپرهای شش‌پیستونه در محور جلو بهره می‌گیرد.
در نمای بیرونی، نسخه‌ی بنزینی در کلیات به مدل برقی شباهت زیادی دارد، اما تغییرات قابل‌توجهی در قسمت جلویی دیده می‌شود. اسپویلر یکپارچه‌ی مشهور R-Wing که امضای مدل برقی بود، به دلیل نیاز به فضا برای رادیاتورهای موتور بنزینی حذف شده است. همچنین یک ورودی هوای جدید در سپر جلو طراحی شده تا خنک‌کاری بهینه‌تری انجام شود. با وجود این تغییرات، خطوط بدنه و سبک کلی طراحی تقریباً همانند نسخه‌ی برقی باقی مانده و همچنان حال‌وهوای چارجرهای نمادین دهه‌های گذشته را زنده نگه می‌دارد.
عرضه‌ی این خودرو با نسخه‌ی پرچم‌دار سیکس‌پک اسکت پک با قیمت پایه‌ی ۵۵ هزار دلار آغاز می‌شود. در اوایل سال ۲۰۲۶، نسخه‌های ساده‌تر سیکس‌پک R/T نیز به بازار خواهند آمد که قیمت پایه‌ی آن‌ها ۵۰ هزار دلار تعیین شده است. برای مقایسه، نسخه‌ی برقی دیتونا اسکت پک در حال حاضر ۷۴ هزار دلار قیمت دارد، اما استلانتیس اعلام کرده که بهای مدل‌های سال ۲۰۲۶ را به ۶۰ هزار دلار کاهش می‌دهد. همه‌ی نسخه‌ها، چه برقی و چه بنزینی، با دو نوع بدنه‌ی سه‌درب و پنج‌درب در اختیار خریداران قرار خواهند گرفت.
نظر شما چیست؟