تویوتا لندکروزر پرادو 2024، که با نام سری 250 نیز شناخته می‌شود، یک شاسی‌بلند بازطراحی‌شده مخصوص مسیرهای آفرود است که هم به توانایی‌های فنی و هم به امکانات مدرن توجه ویژه‌ای داشته است. این مدل همچنان طراحی سخت و جعبه‌ای خود را حفظ کرده، اما در عین حال به فناوری‌های جدید و کابینی با ظرافت بیشتر مجهز شده است. پرادوی جدید بر پایه پلتفرم TNGA-F ساخته شده که باعث افزایش استحکام بدنه و بهبود عملکرد آن در جاده می‌شود. این خودرو به یک قوای محرکه هیبریدی چهار سیلندر توربوشارژ و سیستم چهارچرخ محرک دائمی مجهز است.
بازگشت به ریشه‌های موفقیت با تویوتا لندکروزر پرادو ۲۰۲۴
طراحی تویوتا لندکروزر پرادو ۲۰۲۴ یادآور دوران طلایی این خودرو است؛ دورانی که لندکروزر نه فقط یک وسیله نقلیه، بلکه نماد اطمینان، دوام و کارایی در دل طبیعت و شرایط سخت بود. با این حال، مدل ۲۰۲۴ تفاوت‌هایی بنیادین و مهم با نسل‌های پیشین خود دارد.
لندکروزر پرادو جدید، همانند بسیاری از تراک‌ها و شاسی‌بلندهای اخیر تویوتا، بر پایه پلتفرم TGNA-F ساخته شده؛ پلتفرمی که پایه و اساس مدل‌هایی چون تاکوما و ۴رانر هم به شمار می‌رود و اجزاء و فناوری فراوانی را با این مدل‌ها مشترک دارد. لندکروزر پرادو 2024 مورد بررسی به یک قوای محرکه هیبریدی مجهز است که ترکیبی از یک موتور چهار سیلندر ۲.۴ لیتری توربوشارژ و یک موتور برقی است و در مجموع ۳۲۶ اسب بخار قدرت و 630 نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند. این مجموعه پیشرانه به یک جعبه‌دنده 8 سرعته خودکار متصل شده و نیروی آن از طریق سیستم چهارچرخ‌متحرک دائمی با دنده کمکی و دیفرانسیل‌های قفل‌شونده مرکزی و عقب به زمین منتقل می‌شود که همه این‌ها نوید یک خودروی جدی برای آفرود می‌دهند.
تجربه نخستین رانندگی با نسل جدید تویوتا لندکروزر پرادو ۲۰۲۴
تویوتا برای تست این خودرو، گروهی از خبرنگاران را به یک مزرعه آمریکایی بزرگ در نزدیکی مرز مکزیک دعوت کرد تا بتوانند لندکروزر را هم در نسخه پایه که نام «ادیشن ۱۹۵۸» را بر خود دارد و هم در نسخه لوکس‌تر و مجهزتر، در عمل امتحان کنند. متأسفانه، امکان رانندگی در جاده‌های شهری و بزرگراه برای این تست وجود نداشت و ارزیابی کامل خودرو به آینده موکول می‌شود، اما در مسیرهای شنی و خاکی این آزمایش، لندکروزر توانایی بی‌نقصی از خود نشان داد و به راحتی از پس سطوح پر فراز و نشیب برآمد.
مدل ۱۹۵۸؛ اوج سادگی و اصالت
مدل ۱۹۵۸ که ادای دینی به سری‌های ابتدایی و کاربردی لندکروزر محسوب می‌شود، فقط در سه رنگ سفید، نقره‌ای و مشکی عرضه می‌شود و فضای داخلی ساده‌ای دارد؛ جایی که صندلی‌های پارچه‌ای و نمایشگرهای کوچک نشانگر ابزارها و سامانه سرگرمی دیده می‌شود. در این مدل خبری از پکیج‌های آپشن نیست و فقط لوازم جانبی افترمارکت قابل اضافه شدن هستند. همچنین، چراغ‌های گرد جلویی آن با الهام از مدل کلاسیک FJ40 انتخاب شده‌اند تا حال و هوای اصالت‌گرایی خودرو حفظ شود.
اگرچه لندکروزر ۱۹۵۸ بیشتر برای کاربردهای ساده روزمره و جاده‌ای تدارک دیده شده، اما باز هم در مسیرهای آفرود عملکرد درخشانی از خود نشان داد. نبود سیستم Multi-Terrain Select (سیستم کنترل کشش پیشرفته تویوتا) و قابلیت قطع‌کننده میل‌موجگیر که فقط در نسخه‌های گران‌تر وجود دارد، به هیچ وجه تاثیری بر عبور خودرو از مسیرهای سنگلاخی، شیب‌های تند، زمین‌های پر از دست‌انداز و حتی عبور از گل و لای نگذاشته بود. پیشرانه هیبریدی با دنده کمک و دیفرانسیل قفل‌شونده، توان لازم برای عبور از هر مانعی را منتقل می‌کند، و این باعث می‌شود حتی افراد کم‌تجربه در آفرود به راحتی از پس چالش‌های پیش‌رو برآیند.
این خودرو برای هدایت و کنترل در مسیرهای ناهموار بسیار راحت است. برجستگی‌های روی کاپوت به راننده نمای دقیقی از موقعیت چرخ‌های جلو می‌دهد و تنظیمات سیستم هیبریدی آن‌قدر هوشمندانه است که وجود موتور برقی را در زمان رانندگی تقریباً فراموش می‌کنید. گرچه این مدل فاقد حالت صرفاً برقی است و باتری نیکل-فلز-هیدرید با ظرفیت ۱.۸۷ کیلووات‌ساعت امکان چنین امکانی را نمی‌دهد، اما صدای موتور چهار سیلندر همان حس اصیل سال‌های دور را زنده می‌کند؛ حسی خام، ساده، اما دوست‌داشتنی؛ همان‌طور که لندکروزرهای اولیه هم چنین تجربه‌ای را ارائه می‌دادند.
هندلینگ در مسیرهای دشوار
در طرف دیگر، همانند دیگر محصولات خانواده TGNA-F، سیستم تعلیق جلو از نوع دوبل جناقی مستقل و محور عقب مولتی لینک است. زاویه حمله، زاویه خروج و زاویه شکست به ترتیب ۳۱، ۲۲ و ۲۳ درجه است و فاصله کف خودرو تا زمین ۸.۷ اینچ در نظر گرفته شده است که عدد قابل‌توجهی محسوب می‌شود.
مدل استاندارد لندکروزر پرادو، میان نسخه ساده ۱۹۵۸ و نسخه خاص First Edition قرار می‌گیرد و امکاناتی مانند سیستم کنترل کشش چندگانه (MTS) و سیستم قطع‌کننده میل موج‌گیر را به شما می‌دهد. هرچند در مسیرهای این آزمایش، فرصت زیادی برای سنجش تفاوت عملکرد این سیستم‌ها نبود، اما تجربه کار با همین فناوری در لکسوس GX نشان داده است که این امکانات در شرایط سخت واقعاً راهگشا هستند و میزان کنترل و راحتی قابل توجهی به راننده انتقال می‌دهند. برای مثال، سیستم قطع‌کننده میل موج‌گیر با یک مکانیزم دنده‌ای ساده، این میله را از وسط جدا کرده و اجازه می‌دهد تا هر دو طرف میل به طور مستقل حرکت کنند و همین، چسبندگی و انعطاف‌پذیری ویژه‌ای به خودرو می‌دهد و سواری را در مسیرهای پرپیچ و خم طبیعت بسیار راحت‌تر و دلنشین‌تر می‌کند.
انتخاب نسخه‌های مختلف لندکروزر پرادو
با تمام این توصیفات، شاید تصور شود مدل ساده‌تر ۱۹۵۸ انتخاب اقتصادی‌تری است و این انتخاب به‌ویژه برای کسانی که دوست دارند خودرو را با تجهیزات جانبی دلخواه شخصی‌سازی کنند، منطقی به نظر می‌رسد؛ اما پرداخت حدود 6 هزار دلار بیشتر برای مدل استاندارد، امکانات و راحتی بسیار بیشتری را فراهم می‌کند. امکاناتی مانند سیستم کنترل کشش پیشرفته، قطع‌کننده میل موج‌گیر، کابینی زیباتر با روکش چرمی و صندلی‌های گرم و سردشونده، نمایشگرهای بزرگ، دوربین‌های ۳۶۰ درجه که دید بهتری هنگام آفرود فراهم می‌کنند، رنگ‌های متنوع‌تر و چراغ‌های مستطیلی الهام‌گرفته از مدل FJ62 که ظاهر خاصی به خودرو می‌دهند.
جمع‌بندی
مسئله این است که صرف‌نظر از مدل انتخابی، لندکروزر پرادو جدید از نظر توانایی در عبور از مسیرهای دشوار، کم‌نقص و قابل اتکاست. شاید برخی در ابتدا به نزدیکی قیمت لندکروزر و ۴رانر خرده بگیرند و تردید داشته باشند که چرا باید بین این دو انتخاب کرد؛ اما حالا این تردید جای خود را به اطمینان داده است.
کتی موریتسو، مهندس ارشد پروژه لندکروزر جدید، جمله‌ای دارد که زیبنده این خودروست: «لندکروزر نامی جهانی است… خودرویی که در دشوارترین و چالش‌برانگیزترین مسیرهای دنیا آزموده شده و همین باعث می‌شود چیزی فراتر از یک خودرو، بلکه نمادی خاص از اعتماد، اطمینان و هویت بی‌نظیر باشد. هدف ما این است که مشتریان هنگام رانندگی با این خودرو، حس غرور و اطمینان را تجربه کنند؛ حسی که به اعتماد، اطمینان و باور به خودرو منجر شود.»
در نهایت، نام لندکروزر پرادو فقط یک عنوان نیست، بلکه بازتابی‌ست از روح کیفیت و قابلیت‌اطمینان تویوتا. هرچند برای قضاوت نهایی در مورد نسل جدید باید منتظر تست‌های جاده‌ای و آفرود جدی‌تر باشیم، اما تجربه اولیه نشان می‌دهد که این نسل جدید شایسته حمل این نام پرافتخار است و می‌تواند میراث لندکروزر را با قدرت ادامه دهد.
نظر شما چیست؟